Persoonlijke ontwikkeling als doel
De voorbije jaren ben ik me alsmaar meer bewust van hoeveel waarheid bepaalde clichés bevatten. Uitspraken waar ik vroeger moest om lachen, landen nu steeds meer en komen op een dieper level binnen, waardoor ik de uitspraken en vooral mezelf beter snap en waardeer.
Life is a journey
Neem nu de uitspraak life is a journey. Het leven is een reis. Je bent onderweg en onderweg zijn is het doel.
Vroeger dacht ik dat je altijd een doel had als je met een project start en dat elke stap die je zet een stap moest zijn om dat illustere einddoel te behalen. Hoe ambitieus of onhaalbaar het ook klonk, ik had altijd een doel om naar te streven en een duidelijke richting om uit te gaan voor ik aan iets begon. Wat veel vaker betekende dat ik er helemaal niet aan begon, dan dat ik ongelooflijk straffe doelen zetten en ze ook behaalde. Perfectionisme en controledrang versperden de weg nog voor ik begonnen was met stappen zetten. Want starten zonder te weten waar je wil uitkomen, dat kan toch niet? Een duidelijk einddoel moet. Toch?
De hoge doelen die ik wel haalde, haalde ik bovendien ten koste van mezelf en ten koste van mijn gezondheid. En daar heb ik ontzettend veel uit geleerd, maar het stond niet op de planning en was al helemaal niet het doel. Het belette me vooral om echt te genieten van wat ik bereikt en gedaan heb. Jammer.
Gaandeweg ben ik dus beginnen te experimenteren met de vraag: Wat als onderweg zijn het doel is? Wat als ik in alles wat ik doe persoonlijke groei en persoonlijke ontwikkeling als doel zet en niet langer me blindstaar op een op voorhand vastgelegd in woorden te vatten doel? En de resultaten blijven me verbazen.
Sinds ik me veel meer focus op de reis en bewuster de stappen zet en geniet van die ontdekkingstocht, behaal ik doelen die ik vroeger zou gezet hebben en die onmogelijk zouden geleken hebben. Een paar jaar geleden voelde ik dat ik iets wou doen met mijn handen en dat ik mensen wou helpen om hun verhaal te vertellen. Ik wist niet hoe ik dat ging doen en ik heb nog steeds geen idee waar ik ga uitkomen, maar ik geniet nu wel van de zoektocht. En ik heb vertrouwen in de uitkomst. Zonder heel specifiek te weten wat het einddoel is. Ik heb een gevoel, dat wel. Maar ik kan niet in woorden uitdrukken wat dat einddoel is.
Hoe doe je dat ondernemen? Hoe start je een bedrijf op? Hoe verdien je voldoende geld om ervan te leven? Het zijn allemaal vragen waar mijn perfectionisme het enorm moeilijk mee heeft, maar nu zonder einddoel kan ik tegelijk ook enorm genieten van de antwoorden die ik vind, de flaters die ik bega en de lessen die daarbij horen. En soms lukt het me ook om trots te zijn op de stappen die ik gezet heb de voorbije jaren.
Ik weet dus niet langer op voorhand waar ik naartoe ga en ik hoef het ook niet langer te weten voor ik actie onderneem. Maar ik weet wel dat ik onderweg zijn veel leuker vind sinds ik focus op mijn persoonlijke ontwikkeling. En dat zonder einddoel. Laat dat dus maar het doel zijn. Of heb ik dan toch terug een einddoel?